แรงบันดาลใจเกิดจากการเห็นภูเขาเป็นครั้งแรกหลังจากที่มาถึงสนามบินในรัฐมอนทานา ประเทศสหรัฐอเมริกา ภูเขาที่นี่แตกต่างจากภูเขาในประเทศไทยที่มีความคุ้นเคยมาก่อน ความประทับใจที่เกิดจากความแตกต่างทำให้เกิดความคิดที่จะนำภูเขาที่ไม่ใช่เพียงลักษณะทางกายภาพแต่ยังนำจิตวิญญาณที่มีอยู่ในธรรมชาติเข้ามาไว้ในแกลเลอรี่ด้วย

ในเช้าวันหนึ่ง เมื่อเพื่อนของข้าพเจ้าพาไปเดินขึ้นภูเขาใกล้ๆมหาวิทยาลัยของรัฐมอนทานา เมื่อเดินขึ้นไปบนภูเขาเรื่อยๆข้าพเจ้าเห็นหญ้าขึ้นปกคลุมทั่วไปหมด สิ่งที่เห็นทำให้ข้าพเจ้าสนใจหญ้าที่ขึ้นปกคลุมภูเขา ซึ่งมองดูแล้วหญ้าเหล่านั้นเปรียบเสมือนผิวหนังของภูเขา สิ่งที่ไม่มีชีวิตคือภูเขาถูกปกคลุมไปด้วยสิ่งมีชีวิตคือหญ้า โดยที่ทั้งสองสิ่งต้องพึ่งพาอาศัยกัน หญ้า (สิ่งมีชีวิต) ต้องพึ่งพาภูเขา (สิ่งไม่มีชีวิต) ที่ตนเองปกคลุมอยู่ ทำให้เกิดความสัมพันธ์ และการถ่ายเทความมีชีวิตให้แก่กันไปมา

ข้าพเจ้าจึงสนใจที่จะใช้หญ้ามาเป็นวัสดุในการนำเสนอความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นนี้ หญ้าที่ถูกตัดแล้วเป็นสิ่งไม่มีชีวิตแต่คนที่สานมันขึ้นมาเป็นแผ่นเป็นสิ่งมีชีวิต ดังนั้น กระบวนการสร้างได้ถูกทำซ้ำขึ้นอีกครั้งภายในแกลเลอรี่ ซึ่งภาพที่ปรากฎทางกายภาพในแกลเลอรี่นั้นดูแตกต่างจากภูเขาในธรรมชาติ แต่จิตวิญญาณที่ถูกใส่เข้าไปจากผู้ที่สานมันขึ้นมานั้นดูยิ่งใหญ่เหมือนกับเรามองภูเขาที่อยู่ในธรรมชาติจริงๆ

โครงการนี้ข้าพเจ้าได้ทดลองสานเสื่อขึ้นมาด้วยตัวเอง และทำการสอนอาสาสมัครให้สานเสื่อร่วมกับข้าพเจ้าการเพิ่มหญ้าทีละเส้นเพื่อสร้างให้เกิดเป็นผืนเสื่อขึ้นมานั้นเหมือนกับการก่อตัวของภูเขาที่ค่อยๆก่อตัวเป็นรูปร่างต่างๆขึ้นมาด้วยเวลาที่ยาวนาน ซึ่งการสานเสื่อของแต่ละคนจะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่แสดงออกมาไม่เหมือนกัน แต่ดูโดยรวมแล้วกลับมีความคล้ายคลึงกัน ความคล้ายคลึงของแผ่นที่เกิดจากการสาน แต่ยังคงมีความแตกต่างกันเหมือนกับต้นหญ้าที่มีความคล้ายคลึงแต่มีความแตกต่างได้มาประสานรวมกันขึ้นเป็นรูปร่างเดียวกันขึ้นมา